KLEINKIND (!) van een ‘REPATRIANT’…
van zeer geduldig tot verdomd recalcitrant
Want ik heb het gehad! Wat? Helemaal niets!
Maar het gaat ook niet om mij of om m’n Opa’s fiets
Het gaat om iets ontastbaars, maar diep te voelen
Om RECHT, RESPECT en WAARDERING, gevoelens
van onrecht tenietdoen, net zoals minachting
Maar de behandeling is wederom beneden verwachting
Wat verwachten we nog? Nou niet zo veel…
Een beetje meer begrip en erkenning en wel voor heel
de gemeenschap, verdeeld, maar in dit geval ÉÉN
om rekening mee te houden en wel nu METEEN
Hoopvol gestemd.
Vandaag zou er, door staatssecretaris van Rijn (Volksgezondheid, Welzijn en Sport), eindelijk weer gedebatteerd worden over ‘de Indische kwestie’ … Ik kan er zelf niet bij zijn, aangezien ik niet meer in Nederland woon, maar het leek me handig om m’n bangsa op te roepen met de volgende woorden, vol goede moed:
Indo’s, Indischen, het is nooit te laat!
Laat zien waar je voor staat, tijd voor woord én daad
We zijn niet van “Sudah, laat maar” en ook niet van het zwijgen
Praat maar en ga naar Den Haag om ons RECHT te krijgen
niet om te rellen, hoewel dat soms nodig kan zijn,
Maar om orde op lang verzwegen zaken te stellen, na alle overbodige pijn…
Heer van Rijn, ik kan er nie bij zijn, kzit in een ex-kolonie
zonder oprot premie, kinderbijslag, doodgewoon, mi
no kisi neks fu ptatakondre (‘ik krijg niks van Nederland’)
maar laat m’n mensen niet in de kou staan, het zal mij ver-wonderen
want ze zijn nog niet de wereld uit…
en het gaat om veel meer dan een verdeelde buit
Het gaat om RESPECT, ERKENNING en WAARDERING
het gaat om GESCHIEDHERSCHRIJVING en LERING!
het gaat om zaken corrigeren en RECHT-zetten
het gaat zoals het gaat, dus laat je niet beletten
praat ook niet met petten, verschillend van aard
Waardeer onze gemeenschap op onze intrinsieke waard’ !
Edwiño do Sinyo – Edwin Linders © Paramaribo 30 juni 2015
Maar wat bleek later op de dag…? ‘Tot nader order uitgesteld’
Wat wil dat zeggen? Is het een provocatie? Wat het doet: het zet kwaad bloed en de toon voor frustratie…
Edwiño do Sinyo – Edwin Linders © 2015
Wij Indischen zijn vol van RESPECT en EER
Maar wat ik niet begrijp: hebben we van ’t verleden niks geleerd?
‘Ze’ behandelen ons verkeerd, maar we blijven vol eerbied
D’r wordt wat toegezegd maar we krijgen het weer niet
Indisch Verdriet doen we ons zelf aan.
We blijven wachten op mensen die ons amper zien staan
‘De regering’… Welke? Niet die van ons…
Laten je vallen als een baksteen in ’t water… plons.
Nee, ik wil niet wanhopen, ik wil niet vrezen
ik wil gerechtigheid ook voor degenen die er niet meer wezen
Of we kunnen lezen? En schrijven op onze buik??!
kWord moe van het psychologisch machtsmisbruik.
Waar is m’n kruik, ik ga naar bed in de kou en kilte
en sta weer op met frisse moed, ontwaak in rust en stilte
Maar blijf niet rustig en ook niet rustig afwachten
Ja, dat is wat ze van ons Indischen dachten
Zacht en aardig en aan het lijntje te houden
maar eens komt er een eind aan onze trouw en vertrouwen
Als we niet kunnen bouwen op loze woorden
dan wordt het hoog tijd om onze eisen te horen
De orde verstoren doen we niet voor ons plezier
maar wat moet dat moet, dan maar op de Belanda manier
Lekker lomp, bot en grof en onbeschoft
zoals we altijd zijn behandeld, totdat we niks zijn dan stof…
Ik ben vol lof voor de mensen die het konden verdragen
de mensen van de generatie die nergens om vragen
Nooit horen klagen, altijd maar dankbaar
voor wat?! dat ze ons leggen op een spreekwoordelijke brancard?
Panklaar, “Om lekker verder te garen
En laat al die Indische kwesties maar verjaren!
ze zijn makkelijk te bedaren en vragen verder niks
dus wat valt er te verklaren? Okay, nog wat Gebaren-”
taal, non-verbaal, maar toch duidelijk te lezen
tussen de regels door-verwezen
van het kastje naar de spreekwoordelijke muur
stante pede voor een peleton, afgevuurd
Weggestuurd met een kluitje in het riet
zoekend naar een naald in een hooiberg en wie hem het eerste ziet
mag hem netjes inleveren bij de Staat
Frustraties van me afschrijven, dat is waar dit over gaat…
“Boontjes, komend om loontjes… we moeten ophef maken, maar blijven zo ‘gewoontjes’…”
Maar we laten het er niet bij zitten, ik niet ten minste!
Indischen, Molukkers, Papua’s, Belanda hitam, alle rechthebbenden inclusief nabestaanden:
Djangan loepa / Jangan lupa iedereen, dit is iets ons ALLEN aangaande!!!
En: regering en van Rijn, laten we fijn zijn, jullie krijgen ons niet klein…
Goedschiks, kwaadschiks maar in elk geval zonder schijn.
Het doet bijzonder pijn, zelfs na 60 jaar
Maar in plaats van ‘Sudah…’ is het ‘Belum! Nog niet klaar…!!!’
http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/kamerstukken/2015/06/30/kamerbrief-over-voortgang-indische-kwestie.html
Prèk… dit had ik eerder in juni al geschreven…
REBEL with a CAUSE, for a PEOPLE once LOST
~ Edwiño do Sinyo © June, 2015
It’s about “us” against “the man”. And it’s time for us to be taking: Taking a united stand!!!
The man can get one (middle) finger, but no longer the whole hand
and I ain’t holdin’ up mine, I’m just showin’ it’s no longer fine
to ignore us, or pat us on the head for ‘assimilating’,
“Just look at those Indischen!” Huh? You don’t see ‘em,
“Exactly, they’re doing great!” ‘n
you know what that is…? Down right discriminating,
All the while the man has kept generations waiting
for recognition and back-pay, to the point it’s outdating…
‘Expired’? We’re calling out the liars!
see ‘our government’ for what they are, no longer lookin’ up to ‘Sires’,
No longer backing down for bias or feel we gotta be white
to become first class citizens, the sin wasn’t in our skins…
See I’m Ed and I win, ‘cause I’m de-colonized
I don’t follow, I lead my own life with pride
where I reside… doesn’t even matter
Because I’m Indisch, meaning stateless, ’n in my case it’s for the better.
I rather look at the man from a distance
so I can see clear and value my own existence
for what it’s really worth, and that’s a lot!
I don’t have to claim no turf, to know what I got.
The man had us fighting amongst ourselves and hís enemies
’n after that left us hangin’ like leafs in trees
made us pay like thieves for ‘re-patriating’ into pensions
’n changed our beliefs of what’s right ’n wrong
We had to become just like him…
the man who had saved us from drowning as if we couldn’t swim
couldn’t do without him and his oppression
the man taught all brown-skinned a dark lesson:
“You gotta question your own worth as a species
follow the white man’s dream or be cut down like these trees
on Banda, remember: Tuan Belanda is King
and without my approval, y’all are worth nothing.”
Of course he was only bluffin’ but had the world fooled
we weren’t the only ones believing he was there to rule
with no access to schools except his
we all grew up to be faithful following kids
Loyal to the royal red white and blue…
to the people in Holland we were ‘new’, they even wondered if we’d ever wore shoes
if we really lived in trees, butt-naked ’n such
’n where in the world did we learn to speak Dutch…
I can’t hold a grudge, eventhough it was f#ckin’ racist.
The people in Holland weren’t used to our types of faces
and didn’t know nothing ‘bout their own colony
while we had to learn everything about Holland see,
that’s the thing with this Dutch audacity
“if you ain’t Dutch, you ain’t much” how it has to be
is his way: eating with a fork, knife and spoon
and clean your whole house once a year before June
Now what’s Indisch? bamischijf en nasibal?
en een friet met satésaus, ja dat vooral!
Botol op de w.c. has slowly gone
but our Indische culture remains to live on, livin’ long ’n strong…
(Indo Poetry & a Mission in progress by Edwiño do Sinyo – Edwin Linders )
Een strijder ya, dese Indische fèn
kGa de regering te lijf, bewapend met m’n pen…
