wonderbaarlijkewoordenvanwaardering.nu

Mijn week als schrijvend mens begon ontzettend goed! En de reden daarvan wil ik graag met jullie delen. Het was namelijk iets heel gewoons, waardoor ik afgelopen maandag werd geraakt.
Niet door een award of onderscheiding, in dat soort kringen bevind ik me niet.
Ook niet door een leuk item in de media of vanwege een goede recensie van RESPECT! die ik zo nu en dan ontvang. Nope… het kwam gewoon door een mailtje. Vol warme woorden uut ‘t koude Twente!

Het begon eigenlijk vlak voor het weekend, toen ik out of the blue via doSinyo.com een berichtje kreeg van Gaby. Heel netjes met ‘Geachte heer’ en ‘u’. En niet eens over het boek. Want ‘RESPECT!’ kende ze nog niet. D’r mail was gewoon mooi… ontroerend…

Met haar toestemming deel ik met u onze mailwisseling.

Ze schreef me over haar ouders (helaas al overleden) en zei me dat vooral haar vader zich veel heeft ingezet voor de Indische Gemeenschap in Losser en omstreken. Onderdeel daarvan was het herdenken van onze voorouders en (oorlogs-)slachtoffers, onder andere op 4 mei. Die traditie hebben ze voortgezet, zodat ze ook dit jaar een bloemstuk leggen.

“Ons is gevraagd om tijdens de bloemlegging iets te willen voordragen of voor te lezen, namens de Indische gemeenschap.
Wij hebben gezocht naar een passende tekst en hebben op een site uw prachtige gedicht gevonden “Het einde … het begin.”
Uw gedicht heeft ons zeer ontroerd en bevat alle gevoelens die onze ouders en hun ouders hebben moeten doorstaan en dit hebben overgedragen naar ons. Daarom willen wij uw gedicht heel graag met uw goedkeuring, voorlezen op 4 mei as., namens onze Indische gemeenschap.”   

Mooi toch?

Wat doe je dan? Dan mail je gauw (binnen een dag) terug!
Mensen die ooit een mail van me ontvangen hebben, weten hoe ‘kort’ zo’n bericht kan zijn, (ahum).
Na het korte-metten maken met het weliswaar respectvolle, maar wat mij betreft veel te afstandelijke ‘u’, schreef ik:

“Wat geweldig dat je jezelf, in navolging van je vader, zo inzet voor de Indische gemeenschap in Losser. Eerlijkheidshalve moet ik je bekennen dat ik niet op de hoogste was van de aanwezigheid van Indischen in jullie gemeente. Het doet me erg goed dat jullie zo gezamenlijk stilstaan bij onze afkomst en geschiedenis.
Dan v.w.b. mijn gedicht: wat ontzettend leuk dat je het hebt gevonden, Gaby! Heb je het ook ontstaans-verhaal ervan gelezen? Het is te vinden op https://dosinyo.com/15-augustus-1945-het-einde-het-begin-edwino-sinyo-first-official-online-piece-indo-poetry/  (leestip 😉 )
Omdat het me goed doet dat dat je onze geschiedenis, de geschiedenis van de Indische Indo’s,  binnen jullie eigen Indische gemeenschap wilt delen, geef ik je met veel plezier mijn toestemming om het gedicht voor te dragen!”

Hierna schreef ik Gaby nog het één en ander over het boek, waar het gedicht een belangrijk onderdeel van is. (gewezen op de mogelijkheid om een voorproefje te downloaden vanaf de nieuwe website en wat recensies meegestuurd). En natuurlijk ook de missie aangehaald.
En toen… kwam maandag Gaby’s reactie:

“Beste Edwin, Bedankt voor je positieve bericht. Wij zullen jouw poëtische woorden proberen over te brengen met dezelfde passie waarmee jij het hebt geschreven. Dat zal zeker niet zo moeilijk zijn, want wij ervaren dezelfde emotie. En wij zullen jouw gedicht uiteraard op gepaste wijze verwijzen naar jouw geschreven boek Respect, een onderdeel van jouw missie en de door jou genoemde doelen. Het gaat helemaal goed komen.
Ik ga je boek bestellen en voor mijn zussen geef ik jouw boek kado. Ik ga de 20 pagina’s niet downloaden, want door het lezen van de goede recensies, wil ik me laten verrassen.
Ik laat je nog weten, wat ik van je boek vind en hoe het 4 mei as. is gegaan.

Nogmaals, ook wij waarderen het, dat wij jouw gedicht mogen voorlezen.

Met vriendelijk groeten uit Losser, Twente (erg winters koud in april 🙁 )

Gaby en familie”

Ja… van zulke berichten word ik dus erg vrolijk! Daar doe je het voor…

Weet je, ik ben een eenvoudige jongen die niet veel nodig heeft om happy van te worden.
Ik prijs mezelf best rijk wanneer ik om me heen kijk. Ook al is niet alles geweldig, gaat lang niet alles goed en ben ik met tegenslagen ook best bekend. Des te groter is dan ook mijn dank wanneer er iets leuks gebeurt of wanneer ik goed nieuws krijg.

En de waardering van verschillende lezers geeft me een nóg rijker gevoel; het gevoel dat ik iets breng van waarde en betekenis.

Dankjewel Gaby! En familie!
Dankjulliewel alle lezers, voor jullie waardering!

Ik hoef het echt niet altijd te horen hoor. Hoewel ik graag toegeef dat het me ontzettend goed doet.
Vooral om te weten dat m’n woorden jullie raken. Want dat vind ik altijd zo ontzettend speciaal!

‘Toevallig’ ben ik de boodschapper; een dankbare taak voor deze jongen…
Jullie, de geadresseerden, maken het werk erg prettig!!! T.G.I.a.Good.Day…

En Paatje Phefferkorn, wiens afbeelding voor mijn gevoel echt hoort bij het gedicht, kijkt trots en tevreden toe…